GEDICHT VAN YONTY VAN OORSCHOT

Mijn liefste Bob.

De mooiste maan schijnt
Heel helder aan de hemel
Sterren stralen in het zwart
Verwondering verschijnt.

De zon verwarmt harten
In felheid en in kleuren
Wie vraagt de vele bloemen
Vol zoete, zachte geuren?

Stille lucht is zwanger
Eenzaamheid vangt aan
Kou vormt nachten langer
Gras groeit groener groen.

De tochten op mijn paard
Vol uren met de wind
Het zwiepen van zijn staart
En mijn bezwete dijen.

Het blauw van warme lucht
Kan diepe nacht verwarmen
Verzacht de laatste zucht
Vol leven in mijn armen.

Drie mensen in de yoert
Zijn nu inmiddels dood
Hun hoeveelheid brood
werd elke dag maar minder.

Het kan zo koud zijn daar
Ik denk nog steeds aan haar
Jonge vrouw achter het doek
Stond zich zacht te wassen.

Het vlees hing aan de wand
Of kookte op het vuur
En binnen een half uur
Was iedereen al dronken.

Mijn paard ligt nu alleen
Misschien al doodgevroren
De morgenkou barst steen
Wacht op mijn keelzanglied.

Er valt nu zoveel sneeuw
Min 23 graden
Ik verlang, huil en schreeuw
Naar onbetreden paden.

Wat de wind heeft ingefluisterd
Wat de lucht mij heeft verteld
Wat de maan heeft voorgelezen
Wat de zon mij heeft gezegd
Wat de wolf mij heeft gehuild
Wat de nacht mij heeft gezoend
Wat de berg mij heeft gekleurd
Wat de boom mij heeft verzwegen
Wat de eenzaamheid mij toesprak.

Overleefd. Toch moet ik weer
op mijn paard. En eenmaal terug
jou dat te kunnen navertellen
Is mij intens veel waard.

Yonty

Terug naar Almere-City (Voorheen Het Gulden Net)