Velsink: ´Bedankt voor de sigaartjes´

Almere 25 Oktober 2001

E-mail-affaire blijft
voormalige VVD-wethouder achtervolgen.

Drie jaar na haar turbulente aftreden als wethouder achtervolgt de e-mail-affaire VVD´er Mieke Velsink nog steeds.
Destijds moest zij aftreden nadat deze krant enkele e-mails onderschepte waarin zij vertrouwelijke informatie verstrekte aan een ex-onderwijzer die in een rechtszaak
met de gemeente was verwikkeld. Nu heeft deze krant beslag weten te leggen op de volledige correspondentie. Die beslaat in totaal 76 e-mails.

Velsink probeerde na haar aftreden voortdurend de hele affaire te bagatelliseren. Slechts zes e-mails toonde zij aan burgemeester Ouwerkerk, toen die vroeg om de correspondentie te mogen inzien. Die zes e-mails waren destijds voldoende om het politieke draagvlak onder de wethouder weg te slaan



	Mieke Velsink in de week van Flevoland

Het verweer van Velsink is sindsdien ongeveer zo: ze heeft een onhandige misstap begaan, door enigszins vertrouwelijke informatie te mailen naar iemand. Die informatie heeft de gemeente Almere niet geschaad.
Ze deed het om een ex-onderwijzer te helpen, die in de penarie zat. En, zegt ze, ik heb er voor geboet, want ik ben afgetreden als wethouder. Einde verhaal. Hoopt Velsink.

De conclusies, na een onderzoek door deze krant, zijn als volgt. Velsink ging veel en veel verder met haar omstreden e-mail-verkeer dan ze tot dusver heeft toegegeven. Ook buiten het e-mail-verkeer om heeft ze informatie gedeeld met de ex-onderwijzer.
Voordat een krant dergelijke beschuldigingen uit, moet dat hard kunnen worden gemaakt.
Welnu, het bewijs staat volop in de 26 e-mails - en deels ook in de vijftig retour-mails - die Velsink aan de ex-onderwijzer stuurde in die periode van november 1997 tot juni 1999. Ze heeft met de ex-onderwijzer gemaild als raadslid, als wethouder en zelfs nog als ambteloos burger. Dat laatste is nogal opmerkelijk; de e-mails naar ex-onderwijzer Van den Bosch waren de oorzaak van haar aftreden, maar nochtans stuurde ze er dus na haar val nog een paar.
Daarnaast zijn er tussen beiden telefonische contacten geweest waarin ze de man, naar zijn zeggen, informatie gaf uit een geheime vergadering.



	Digitaal Centrum Flevoland

Anne Bliek
Het begon allemaal eind november 1997. De partij van Velsink, de VVD, was net een wethouder kwijtgeraakt. Anne Bliek moest aftreden vanwege de affaire Digitaal Centrum Flevoland, die de gemeente miljoenen guldens had gekost en de voorsprong van de stad op ICT-gebied compleet verspeelde.
Bliek moest weg en sommige VVD´ers - zoals Velsink - zonnen op wraak. En dat mailde ze ook al direct aan Ruud van den Bosch, toen die zich meldde met - naar het scheen - politiek pikante informatie over D66-wethouder Willem Woudenberg. Velsink verkneukelt zich al in een e-mail aan Van den Bosch: "Ik wil als een haas kopieën, want dan onderneem ik zeker actie richting Woudenberg. Het lijkt me aardig, wanneer na een onterechte val van een wethouder er ook nog eentje terecht valt!"

Bloed
Enkele dagen later mailt ze een complete politieke tactiekbespreking aan Ruud van Den Bosch. Die laatste heeft haar verteld dat hij Woudenberg heeft laten dagvaarden in zijn rechtszaak. Velsink ruikt bloed, zo valt te lezen: "Ik weet inmiddels dat Woudenberg niet in het college heeft gemeld dat hij moest verschijnen. Wanneer ik de stukken voor morgenavond in mijn bezit heb, dan kan ik twee dingen doen. Hetzij ik slinger het aan in de commissie, maar dan gaat Clara Wever (D66, red.) weer pal achter haar wethouder staan en in jouw geval krijgt ze daarvoor wellicht nog enige steun, hetzij ik stel schriftelijke vragen - uiteraard met een kopietje naar de media - en eindig de vragen met het stellen van de vertrouwens-vraag."
Van den Bosch is echter niet uit op de val van Woudenberg.
Hij wilde slechts Velsinks hulp inroepen vanwege een diepgaand juridisch conflict met de gemeente Almere. Als onderwijzer werd hij begin jaren negentig door de gemeente ontslagen, en zijn salaris werd stopgezet. Uit pure wanhoop klopte hij bij Velsink aan. En naar het leek, had dat al direct succes. Velsink, die politiek gewin ruikt, nodigt
Van den Bosch uit om de zaak in gezelschap van een fractiegenoot door te spreken bij haar thuis. In de laatste maanden van 1997 laat zij zich door Van den Bosch kopieën faxen van documenten, die wethouder Woudenberg in moeilijkheden kunnen brengen.

Strafklacht
Maar uiteindelijk blijkt het sop van die documenten de kool niet waard. Volgens Van den Bosch wordt hij in die periode door Velsink zelf op de hoogte gesteld van een uitspraak van D66-raadslid Clara Wever, die tijdens een besloten vergadering van de raadscommissie onderwijs het idee oppert om een strafklacht in te dienen vanwege laster tegen Ruud van den Bosch. Die informatie was geheim en had Velsink nooit aan van Den Bosch mogen prijsgeven.
In die periode stuurt Van den Bosch in zijn wanhoop zulke scheldkannonades naar de gemeenteraad, dat hij zijn krediet bij vrijwel de hele politiek verspeelt. Behalve bij Velsink. Die belooft hem voortdurend te zullen helpen.
Die kans om een tegenprestatie te leveren aan Van den Bosch lijkt te zijn aangebroken als Velsink wethouder van onderwijs wordt na de raadsverkiezingen van maart 1998. Velsink meldt haar benoeming via e-mail al trots aan Van den Bosch, nog voordat deze krant daarover publiceert. Ze is een beetje bang voor diens reactie. "Kun je me een plezier doen en je even koest houden, dan doe ik mijn uiterste best om een en ander voor die tijd geregeld te hebben."



	Velsink achter computer

Wethouder Velsink belooft Van den Bosch een nieuwe baan.
Die reageert opgetogen. Maar het feest gaat niet door. De juristen van de gemeente blijken weerbarstiger dan de wethouder had gedacht. Ruud van den Bosch reageert woedend. "Van mij hoor je hierna verder niks meer. Ik wacht het wel af. (…) De groeten aan Margaret Thatcher en al die andere schoften." Maar Velsink stuurt de volgende dag gewoon weer een e-mail. En belooft haar penvriend uit te zullen zoeken wat er mis is gegaan op het stadhuis. Ze vertelt hem alvast de zaak aan de orde te hebben gesteld tijdens haar eerste overleg met de afdeling onderwijs. Ze laat hem weten dat de juristen van die afdeling hoger beroep willen instellen in zijn zaak.
Met deze informatie, amper een maand na haar aantreden als wethouder geschreven, kan de advocaat van Ruud van den Bosch al direct aan de slag. Maar Velsink gaat nog verder.
Op dinsdag 12 mei 1998 schrijft zij vanuit huis gedetailleerde informatie over de wijze waarop de gemeente de rechtszaak gaat aanpakken. "Op dit moment heb ik twee dikke aan jou gerichte stapels brieven onder me, waarvan ik heb gezegd dat ik ze niet parafeer voordat de onderhandelingen over de afhandeling zijn geweest. Je ziet, ik ben nog steeds met je bezig. Inmiddels heb ik met mijn gedram wel bereikt dat ook onderwijs een eind aan de situatie wil."
Deze mededeling leidt tot een opgewonden reactie van Ruud van den Bosch. Die wil dolgraag weten wat er in de conceptbrieven aan zijn adres staat. Velsink antwoordt: "Om eerlijk te zijn, weet ik niet wat erin staat. Ik heb ze niet eens gelezen en nu dus ook niet thuis. Als je wilt zal ik morgen wel even kijken."
Maar Van den Bosch hoort er niets meer over. De wethouder houdt de ex-onderwijzer voortdurend aan het lijntje. Steeds als die het allemaal zat is en dreigt de e-mail-wisseling te stoppen, sust Velsink de zaak weer. Bijna elke e-mail sluit zij af met de belofte om zo snel mogelijk meer informatie te verstrekken. Tot - dat ze, verpakt in een digitale verjaardagswens compleet met animatiefilmpje, aan de ex-onderwijzer meldt dat zij vanaf de volgende dag officieel niets meer te vertellen heeft over de afdeling onderwijs. Die gaat over naar een zelfstandige stichting die niet onder de verantwoordelijkheid van de gemeente valt.

Cynisch
Hierdoor wordt Ruud van den Bosch erg cynisch over een voor hem gunstige afloop van de zaak. Hij levert in de brievenbus van Velsink een doos sigaren af met een briefje erbij: "Alles gaat in rook op." Velsink begrijpt het cynisme niet erg en mailt terug: "Bedankt voor de sigaartjes, die ik afgelopen weekend in de brievenbus vond. Ik zal ze met smaak oproken." En ze doet meteen weer een belofte: "Morgenochtend heb ik overleg met onderwijs en dan zal ik informeren hoe het nu verder gaat."
Dan komt het beruchte mailtje, dat Velsink destijds haar wethouderspost heeft gekost. Op 29 oktober 1998, elf maanden nadat de e-mail-correspondentie is begonnen, schrijft ze: "Mijn indruk is dat het bureau openbaar onderwijs zich steeds meer in de nesten werkt."

Stoppen
En weer zit Van den Bosch te wachten op nadere gegevens, die echter niet komen. Begin december schrijft hij onder de profetische kop ´De play-offs zijn gespeeld… op naar de finale´ dat hij wil stoppen met e-mailen omdat het toch weinig meer oplevert. Enkele dagen later schrijft Velsink terug: "Waarom zouden we niet meer mailen?"
Op een gegeven moment krijgt deze krant lucht van de twijfelachtige e-mail-correspondentie.
Het mailtje met de zin dat ´het bureau openbaar onderwijs zich in de nesten werkt´ wordt gepubliceerd, en dat betekent al heel snel het einde van het wethouderschap van Velsink. In januari 1999 stapt ze op, onder zware politieke druk van het college en de gemeenteraad, waar ze vrijwel alle krediet lijkt te hebben verspeeld.
Maar Mieke Velsink komt nog één keertje terug in de gemeenteraad. En wel op 11 februari 1999, om haar ´politiek testament´ voor te lezen. Dat politieke testament is al uren voordat ze de toespraak houdt, in de e-mail-postbus van Van den Bosch te vinden.



	Mieke Velsink en R. v.d. Bosch

Schoon schip
Van den Bosch krijgt op die dag maar liefst drie mailtjes van de ex-wethouder, die schoon schip probeert te maken. "Ik heb na mijn aftreden onmiddellijk alles weggegooid om te voorkomen dat ik onder druk gezet kon worden om alles wat ik had beschikbaar te stellen. Je begrijpt dat dat wel is gebeurd en je kunt wel raden door wie. Vertrouwelijk is vertrouwelijk en zo wil ik het houden ook. Op het stadhuis is daadwerkelijk alles de papiervernietiger ingegaan." En in een ander mailtje schrijft ze Van den Bosch: "Ik moet ook verder met mijn leven, maar dan wel zonder het labeltje van een onbetrouwbaar, lekkend mens." Een zinnetje dat onmiddellijk wordt gevolgd door het aanbod om de afscheidstoespraak te mailen. Wat zij doet.

Mieke Velsink reageert met :
´Een doelgerichte actie om mij te beschadigen´ Lees meer

Tekst Bart Vuijk (voor het Dagblad van Almere)
Foto´s: Henk Lammers, Studio Almere en Omroep Flevoland