| Nico Van Duijn 25 jaar huisarts! Almere 08 November 2001
Gistermorgen, nee zeg maar gisterochtend, wekte mijn mobiele telefoon mij uit een vredige slaap. De avond tevoren had LeefbaarAlmere vergaderd en zo`n bijeenkomst wil nog wel eens uitlopen. Vandaar.
Mijn vroege telefoongast was Bob Friedländer, een oude vriend die vele jaren geleden in Almere neerstreek om er een bestaan als fotograaf op te bouwen.
Bobs motto is `Had je dat?` Hij zegt dat als hij een nieuwsitem heeft vereeuwigd waarvan zijn gesprekspartner wellicht nog geen weet heeft. Merkwaardig genoeg liet Bob zijn standaardvraag achterwege en viel hij met de deur in huis.
"Ik kom net uit De Haak, want daar werd Nico van Duijn gehuldigd, omdat hij vijfentwintig jaar huisarts in Almere is."
 | | |  | | | Nico van Duijn 25 jaar huisarts | |
Verhip, Bob had gelijk. De tijd vliegt als een hinde over de A6. Goeie genade, Nico van Duijn vijfentwintig jaar huisarts! Dus ik vijfentwintig jaar patiënt, waarvan vele jaren van Nico.
Bob vertelde dat Nico om acht uur `s ochtens nietsvermoedend De Haak was binnengestapt voor een vermoeiende dag en dat hij daar werd opgewacht door collega`s en hoogwaardigheidsbekleders, zoals Han Oosterbos (of Oosterbosch) van de Zorggroep en weth. Wim Faber.
Nico werd in het zonnetje gezet en hij kreeg een dagje vrijaf om met zijn Cora een fietstochtje te maken, aldus Bob. Gelukkig voor Nico regende het pijpenstelen, dus dat zal wel een autoritje zijn geworden.
Toen ik Nico van Duijn december 1976 voor het eerst in zijn duffelse jekker op de Schoolwerf in Almere Haven tegenkwam, kon ik niet veel van hem maken. Ik had de in een groene loden jas gestoken directeur van de Amro Bank voor de eerste huisarts aangezien, maar Nico en zijn trouwe Drentse Patrijs Joris lieten zich niet uit het veld slaan.
Nico van Duijn is soms een rare hapsnurker, althans dat vind ik. Onze milieus verschillen als dag en nacht. Nico komt uit Oegstgeest, waar hij opgroeide in een wereld van hoogleraren. Van het Rijnlands Lyceum herinnert hij zich dat men verbaasd opkeek als je pa geen professor was.
Ik zag het levenslicht in Amsterdam-West, waar het witte boordenproletariaat huisde. Een professor was iemand op een wolk, heel dicht bij de Almachtige. En de dokter werd met ingehouden adem ontvangen als hij zich verwaardigde een huisbezoekje af te leggen, omdat het toch wel vervelend was dat de moeder van Fritsje Huis met nierstenen op bed lag te krimpen van de pijn.
Daar kan Nico niets aan doen, maar het schoot even uit mijn toetsenbord.
Ik heb de eerste huisarts van Almere leren kennen als een keiharde werker, een creatieve en rusteloze geest, een soms wat wereldvreemde man, maar absoluut integer. Soms botsen zijn academische en mijn emotioneel-proletarische inslag en dan vliegen de vonken eraf. Maar echt ruzie hebben we bij mijn weten nooit gehad.
Almere had het minder kunnen treffen met haar eerste huisarts. Ik vind eerlijk gezegd dat de Zorggroep een leerstoel voor hem moeten instellen. Almere is een ideale stad voor wetenschappelijk onderzoek. En Nico is in die vijfentwintig jaar gepromoveerd, dus niets staat de voormalige EVA in de weg om van dr. Van Duijn prof. Van Duijn te maken.
Nico is gepromoveerd op zijn proefschrift `Sinusitis maxillaris in de huisartsenpraktijk`. Een leuk verhaal over snot en kwijl, dat ik op eventuele tekortkomingen in de Nederlandse taal mocht nalezen. Toen ik het uit had, voelde ik me eerlijk gezegd niet je dat. Niettemin haalden de bevindingen van Nico over voorhoofdsholteontsteking de `British Medical Journal`, een vermaard internationaal wetenschappelijk tijdschrift waar je niet zomaar in komt.
Ik vlei mij met de gedachte dat ik namens u allen Nico van Duijn mag complimenteren met zijn jubileum.
Die leerstoel moet er komen.
En Van Duijn mag blijven.
PS
Bedankt Bob voor de foto.
Tekst: Frits Huis
Foto: Bob Friedländer
|
