Sunsation 2002 en "Liefde"

Almere 24 Juni 2002

Met als thema "Liefde" werd de komst van de zomer gevierd bij het jaarlijks terugkerende Sunsation. Voor de 21e keer werd de zonnewende gevierd in het Robert Morris Observatorium in Lelystad.

Tibetaanse zang
De mongoolse Altai-Hangai zorgde voor een mystieke start van de Sunsation met de bekende "boventoon" zang. Als laatste zongen ze een lied over Djenghiz Kahn (Almachtige heerser}.



	Altai-Hangai



	De heer Bol

Heer Bol opende opnieuw
Hoewel de heer Bol vorig jaar meedeelde niet meer als "opperstalmeester" op te treden, opende hij op zijn bekende wijze met het aanroepen en prijzen van de zon. Hij droeg echter de verdere presentatie over aan Suzanne Heering van AT5.
Om 19 minuten over 5 moest de zon opkomen en dat deed zij natuurlijk ook. Maar door haar wolkensluier was dat niet zichtbaar.

Goed bezocht
Het aantal bezoekers was weer hoger dan vorig jaar. Naast muziek en acrobatische dans bestond het programma uit veel poëzie. Onder de dichters bevond zich ook Thom Ummels, de organisator van het Sunsation en directeur van de SSA (Stichting Stadspromotie Almere).
Hij opende de rij poëten met enkele gedichten uit zijn tweede dichtbundel. Zijn gedichten waren bijzonder openhartig en moedig te noemen. Speciaal het gedicht over zijn moeder (Regina, koningin) sloeg duidelijk aan.



	Steeds meer bezoekers

De kanten van de liefde
Het was boeiend te moeten constateren dat leeftijd van de uitvoerende artiesten het thema "Liefde" duidelijk anders benaderden. Terwijl het jonge Trio 2000 begonnen met het lied ´Je t´aime Rotterdam´ (met een natte T), benadrukte de ouderen de donkere kanten van de liefde



	Mich en scene: "Un ami, qui pleure"

Scheiding, dood, slechte relaties en desillusie waren thema´s voor de oudere garde. Betaalde liefde, herenliefde, erotische liefde met zijn wellust en verlangen beheersten daarentegen de repertoire keuze van de jongeren.

Mich en scene
De meest brede benadering van het begrip liefde werd ten gehore gebracht door Mich en scene. Zangeres van deze Belgische band, Micheline Van Hautem vertolkte songs van Jacques Brel. IJzersterke teksten, die helaas alleen voor de Franssprekers te volgen waren. Hoewel het unieke stemgeluid van Brel gemist wordt, wist Micheline met haar heldere stem bij een ieder de gevoelige snaar te raken. Tijdens hun optreden legde ook de zon haar sluier af.



	Elly de Waard: Geen man meer

Tranen van de goden
De gedichten van de ouderen, waarin bij enkele dichters de zonsondergang werd behandeld, riepen bijna symbolisch regendruppels op. Parapluies en schuilen onder de houten randen waren de enige mogelijkheid om aan deze zomerse doop te ontsnappen.

Corpus
Op het programma stond een bijzondere verrassing. Zware, sterke techniek, gekoppeld aan fysieke zachtheid.
Sensationeel en echt vernieuwend waren de 2 acrobatische danseressen van Corpus te noemen. Een hoogwerker met daaraan twee, meters lange, textiellappen draaiden plots boven het publiek de kring in.

Uit een eivormige knoop in de lappen werd een vrouwenfiguur geboren. Op passende muziek ontspon zich een boeiend schouwspel van lichamelijke schoonheid met een erotische spanning door de sterke zachtheid van het textiel en het ronde soepele lichaam van de vrouw(en).

Ook de 2e acrobate liet de monden open vallen. Een absoluut hoogtepunt werd door Corpus gevormd.



	Corpus

Aanrader
Sunsation blijft een aanrader. Het zet de snelheid van onze jachtige maatschappij even stil. Even richt je je bewustzijn op een zonsopgang, een nieuw begin, een wende.

Tekst: Rob Franken
Foto´s: Birgit Bosch, Henk Lammers en Rob Franken